آقامحمدی:
پیروزی روحانی ناشی از عدم انسجام اصولگرایان بود/ دوره اصلاح طلبان دوم خردادی تمام شده است
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی تاکید کرد: به نظر می رسد که اصلاح طلبان به هیچ عنوان نخواهند توانست در انتخابات پیش روی مجلس به اقبال مردم دست پیدا کنند.
ابراهیم آقامحمدی عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در گفت و گو با خبرآنلاین در خصوص انتخابات مجلس دهم و چینش سیاسی آن گفت: اگر اصول گرایان مانند گذشته و مجلس هشتم عمل کرده و با هم باشند اکثریت مجلس دهم نیز در اختیار اصول گرایان خواهد بود.
نماینده مردم خرم آباد و دوره در مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این که با توجه به تجارب قبلی آیا اصول گرایان قادر به دستیابی به وحدت هستند، گفت:اصول گرایان درموضوع ریاست جمهوری ضربه خوردند که علت آن تنها عدم انسجام و وحدت روی یک کاندیدای مشخص بود که به نظرمن برای جلوگیری از چنین مشکلی که البته آن را درک کرده اند که باید هرچه بیشتر حول محور وحدت حرکت کنند.
وی در خصوص به وحدت رسیدن اصلاح طلبان و احتمال در اختیار گرفتن کرسی های بیشتر توسط این جریان سیاسی گفت: اصلاح طلب ها در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ پیروز نشدند و درحقیقت اصلاح طلبان از روی ناچاری به سمت اقای روحانی آمدند که یک شخصیت مستقلی در اذعان عمومی داشت.
آقا محمدی ادامه داد: آقای روحانی در حین انتخابات و در اوج تبلیغات بارها اعلام کرد که من کاندیدای هیچ جناح و گروهی نه اصلاح طلب و نه اصولگرا نبوده و یک فرد معتدلی هستم که آمده ام از کل استعداد های جناح هایی که نظام را قبول دارند استفاده کنم.
این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با تاکید بر این که درحقیقت این پیروزی خود اقای روحانی بود افزود: این پیروزی نیز ناشی از همین عدم انسجام اصول گرایان و البته گرایش بخشی از آن ها با تعاریف و دیدگاه های مختلف به سمت آقای روحانی بود،بنابر این اصلاح طلب ها در این میان جایی نداشتند.
وی ادامه داد: قطعا اگر اصلاح طلبان در میان مردم جایگاهی داشتند کاندیدای مشخص معرفی می کردند.
آقا محمدی در پاسخ به این که همه طیف های اصلاح طلب را در این باره در یک قیاس می داند خاطر نشان کرد:منظور من اصلاح طلبان تند و از نوع مشارکتی مجاهدینی و ۲ خردادی هایشان است که به یقین پایگاهی نخواهند داشت.
عضو فراکسیون رهروان ولایت مجلس شورای اسلامی افزود: در انتخابات مجلس دهم نیز پیروزی برایشان قابل تصور نیست مگر این که باز هم خودشان را ضمیمه ی جریانی کنند که بتوانند در بعضی از جاها نمایندگانی را داشته باشند.
/۲۹۲۷